در اساطیر ژاپنی، داستان آفرینش جهان توسط دو خدای باستانی به نام‌های ایزاناگی (Izanagi) و ایزانامی (Izanami) روایت می‌شود. این دو الهه در مرکز کیهان، بر پلی از آسمان ایستاده بودند و از سوی دیگر خدایان مأموریت یافتند تا زمین را شکل دهند. ایزاناگی و ایزانامی با استفاده از یک نیزه آسمانی، درون اقیانوس بی‌کران فرو رفتند و زمانی که نیزه را از آب بیرون آوردند، قطرات آب چکیده از آن، جزیره‌ای به نام "اونوگورو" (Onogoro) را به وجود آورد.

پس از شکل‌گیری این جزیره، ایزاناگی و ایزانامی به زمین فرود آمدند و مراسم ازدواجی را برگزار کردند. پس از ازدواج، آنها تصمیم گرفتند که با هم به خلق سرزمین‌های بیشتر بپردازند. از این پیوند، تعدادی از جزایر ژاپن، کوه‌ها، درختان، رودخانه‌ها و دیگر عناصر طبیعی به وجود آمدند.

اما داستان با مرگ تراژیک ایزانامی دچار تغییر شد. او پس از زایمان خدای آتش، به دلیل سوختگی‌های شدیدی جان باخت و به جهان زیرین (یو‌می) فرستاده شد. ایزاناگی که از مرگ همسرش ناراحت بود، به دنیای مردگان سفر کرد تا او را بازگرداند، اما پس از مشاهده وضعیت ترسناک او در دنیای زیرین، وحشت‌زده بازگشت. این تجربه، باعث شد که او با اجرای مراسم پاکسازی، خود را از پلیدی‌های دنیای مردگان تطهیر کند. از این تطهیر، سه خدای بزرگ به وجود آمدند: آماتراسو (Amaterasu) الهه خورشید، تسوکویومی (Tsukuyomi) خدای ماه، و سوسانوئو (Susanoo) خدای طوفان‌ها.

این داستان آفرینش ژاپن، نه تنها توضیحی برای پیدایش جهان و طبیعت است، بلکه نمایانگر ارتباط عمیق میان زندگی، مرگ و چرخه پاکسازی در فرهنگ ژاپنی است.

منبع: کتاب اساطیر ژاپنی kojiki